آیت‌الله صدر مرجع تقلید بود، اما بر روزه‌گرفتن کودکان سال اولی اصرار نداشت و تأیید پزشک را شرط روزه‌داری می‌دانست.

به گزارش شبکه اجتهاد از مؤسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر، آیت‌الله سید صدرالدین صدر (متوفی ۱۳۳۲ شمسی) جانشین آیت‌الله عبدالکریم حائری یزدی (مؤسس حوزه علمیه قم) در قم بود.

وی اگر چه فقیه و مرجع تقلید بود،‌ اما در روزه‌داری کودکان به سن تکلیف اکتفا نمی‌کرد و توانایی کودک را شرط روزه‌گرفتن می‌دانست.

فاطمه صدر دختر آیت‌الله صدر (خواهر امام موسی صدر) در این باره می‌گوید: هر سال ماه رمضان برای بچه‌ای که می‌خواست برای اولین بار روزه بگیرد، دکتر به خانه می‌آمد تا قلب بچه‌ها را معاینه کند. همین‌ جوری نمی‌شد ما روزه بگیریم. باید خاطرشان جمع می‌شد که ما می‌توانیم. حالا ندیده‌ام از این رسم‌ها باشد. اما در خانه ما از آن زمان، این برنامه به راه بود.

خود من یادم هست دکتر قلبم را معاینه کرد. فشارم را دید. ۱۲ بود. گفت خیلی عالی است، می‌تواند روزه بگیرد. اما سه سال بعد، زمانی که خواهرم «رباب» سال تکلیفش شد، دکتر تشخیص داد فشار خونش پایین است، ضعف عمومی دارد و نمی‌تواند روزه بگیرد.

پدر این را رعایت می کردند که به امر دکتر، بچه‌ای که ضعیف است، یک دو ـ سه سالی را روزه نگیرد تا حالش جا بیاید.

 تهیه خوراکی ویژه برای کودکان روزه‌دار

سفره افطار در حیاط پهن می‌شد. پدرم در حیاط می‌نشستند و به آسمان نگاه می‌کردند تا وقت مغرب بشود و خیلی زودتر از وقتی که الان می‌گویند مغرب شده، اعلام می‌کردند که وقت افطار است. نه اینکه روز تمام نشده باشد، ولی مقید بودند که این بچه‌ها الان همه روزه می‌گیرند و در اعلام وقت افطار وسواس نداشته باشند.

آن زمان که یخچال نبود، هندوانه‌ها را در حوض می‌انداختند. حتماً هر روز برای هر بچه‌ای که روزه می‌گرفت، خوراکی مخصوصی می‌خریدند. مثلاً گفته بودند برای من دو سیخ کباب می‌آوردند.

سال اول روزه هم حتماً برای بچه‌ها کادو می‌گرفتند. این از واجبات خانه ما بود. اولین سالی که بچه‌ها روزه می‌گرفتند، حتماً باید آخر ماه رمضان یک کادو به آن‌ها می‌دادند.