عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و‌اندیشه اسلامی با بیان این که هیچ ترازویی برای تعیین میزان درد در حیوانات وجود ندارد، گفت: نمی‌توان معتنا به نبودن ایذاء را ملاک جواز مهندسی ژنتیک بر روی حیوانات دانست.
به گزارش شبکه اجتهاد، حجت‌الاسلام محمدرضا جباران، عضو هیأت علمی گروه اخلاق اجتماعی پژوهشگاه فرهنگ و‌اندیشه اسلامی، در نشست تخصصی ملاحظات اخلاقی در روش‌های تولید و بکارگیری حیوانات تراریخته که در پژوهشگاه فرهنگ و‌اندیشه اسلامی قم برگزار شد، اظهار داشت: مهندسی ژنتیک در جهان امروز ضروری است ولی از طرف دیگر نمی‌توانیم ملاحظات اخلاقی این موضوع را نادیده بگیریم.
او خاطرنشان کرد: موضوع بهره برداری از حیوانات تراریخته هم بهره برداری از حیوانات تولید شده از مهندسی ژنتیک است و هم حیواناتی است که خلقت طبیعی دارند و در مهندسی ژنتیک مورد استفاده قرار می‌گیرند؛ بنابراین باید هر کدام از این دو را به صورت جداگانه مورد بحث قرار داد.
جباران افزود: مهم ترین مسأله در ملاحظات اخلاقی در مهندسی ژنتیک حیوانات بحث کاهش ایذاء و کاهش اتلاف حیوانات است و نمی‌توان به طور کلی مهندسی ژنتیک را منع کرد.
او با بیان این که اثبات درد و رنج حیوانات یک مبنا برای مهندسی ژنتیک است، گفت: باید برای اثبات این درد و رنج مستندات کافی و کاملی ارائه شود و میزان درد و رنج هم باید سنجیده شود تا بتوان آن را ملاک قرار داد.
عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و‌اندیشه اسلامی با اشاره به این که نمی‌شود تغییراتی که به صورت طبیعی در ژن برخی حیوانات رخ می‌دهد را توجیهی برای جواز مهندسی ژنتیک دانست، ابراز داشت: تغییری که از طریق ریز تزریق انجام شود با تغییراتی که به وسیله باکتری‌ها و ویروس‌ها به صورت طبیعی صورت می‌گیرد متفاوت است و نمی‌شود مهندسی ژنتیک را با این توجیه کرد.
او با بیان این که مقدار ایذاء غیر معتنا به نمی‌توانند ملاک برای جواز مهندسی ژنتیک باشد، گفت: ما با چه ترازویی می‌توانیم بفهمیم این حیوان در مقام آزمایش دردی را تحمل می‌کند یا خیر و مقدار این درد تا چه‌اندازه است.
جباران در پایان افزود: ما می‌توانیم تعدادی از حیوانات که هوشیاری بیشتری دارند را معین کنیم و آنها را از مهندسی ژنتیک منع کنیم ولی نمی‌شود که میزان درد و رنج را سنجید و بر اساس معتنا به بودن و یا غیر معتنا به بودن درد برای حیوانات مهندسی ژنتیک را روی آنان انجام دهیم./ رسا
