دعوای حضرت زهراء این نیست که چرا مردم بیعت کردند. دعوا این است که شما ملاک مشروعیت را مراعات نکردید. در اهل سنت ملاک مشروعیت اجماع، حل و عقد، استخلاف و تغلب است. دعوای حضرت زهراء این جاست که وقتی نصب هست و وقتی پیامبر نصب کرد، جایی برای شورا نمی ماند. شورا وقتی است که نصبی در کار نباشد. لذا ایشان در خطبه فدکیه به این اشاره می کنند که شما کجا رفتید؟ با که بیعت کردید؟ چرا امیرالمومنین را تنها گذاشتید؟

به گزارش شبکه اجتهاد، ماجرای غصب خلافت امیرمومنان (ع) که به شهادت خانم فاطمه زهرا (س) می‌انجامد، عرصه نُضج و تمایز شیعیان در جامعه اسلامی است که بازیگر اصلی و شاید تنها بازیگر فعال آن، حضرت زهراء (سلام الله علیها) است. آن بانوی بزرگوار آن زمان علی رغم داشتن منزلت والای اجتماعی، دارای هیچ منصب سیاسی نبودند و به عنوان یک عضو از امت اسلامی طبق ادبیات روز ما تنها یک شهروند به حساب می‌‌آمدند. از این رو ایام فاطمیه درخور تَتَبُّعی ژرف به منظور بررسی «روش اعتراض سیاسی حضرت زهراء» است.

به همین منظور شفقنا میزگردی با عنوان «بررسی روش اعتراض سیاسی حضرت زهراء» با حضور حجت‌الاسلام دکتر سید سجاد ایزدهی (استادیار و مدیر گروه سیاست پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه‌ی اسلامی)، حجت‌الاسلام دکتر محمدهادی مفتح (استادیار دانشگاه قم) و حجت‌الاسلام عباس جعفری فراهانی (دبیر شورای کتاب مجمع جهانی اهل بیت و کارشناس مذاهب اسلامی) برگزار کرده است.

مهم‌ترین مواردی که در این میزگرد بیان شده از جمله:

ویژگی خاصی برای حضرت زهراء (س) از حیث الگو گیری وجود ندارد. رفتار ایشان برای همه افراد حجت است.

پیامبر حضرت زهراء (س)را معیاری برای سنجش افراد قرار می‌دهند.

ریاست دنیایی به حضرت زهراء (س)داده نشده اما ریاست دینی، به این معنی که مردم از قول و فعل و تقریر ایشان به عنوان یک حجت دینی بخواهند استفاده کنند، قابل پذیرش در خصوص حضرت زهرا می‌باشد.

فاطمه زهراء (س) این مقام را دارد که بتواند به عنوان مستند فقهی مورد استفاده قرار بگیرد.

حضرت زهرا(س) در بدترین شرایط بهترین و کارآمدترین رفتار برای رسیدن به مطلوب را انجام دادند.

حضرت زهرا(س) با شناختی که از وضعیت جامعه دارد، مطلبی را به عنوان اعتراض انتخاب کند که مقبولیت داشته باشد؛ این نشانه درایت، زیرکی و جامعه شناسی فاطمه زهرا را اثبات می‌کند.

دعوای حضرت زهراء این نیست که چرا مردم بیعت کردند. دعوا این است که شما ملاک مشروعیت را مراعات نکردید.

برای حضرت زهراء مصلحت اندیشی معنا ندارد چون در جایگاه مصلحت اندیشی و راهبری و امامت نیست.

دعوا سر این نیست که یک حاکمیت را برای رفتاری خاص نقد کند. یک حاکمیت را برای بنیادش نقد کرده است. دعوای حضرت زهرا (س)سر این نبود که رفتار کذایی خلیفه اول و دوم خوب بود یا بد بود. دعوا سر این بود که این جایگاهی که تو در آن قرار گرفته‌ای، جایگاه خوبی نیست. جایگاه مناسب تو نیست.

فدک بهانه‌ای است برای انتقاد نسبت به بنیاد حکومت غصب شده.

برای مشاهده متن کامل این میزگرد در اینجا کلیک کنید.