شبکه اجتهاد: مهدی نصیری دانش آموخته حوزه علمیه قم، مدیر مسئول سابق روزنامه کیهان و نشریه صبح طی یادداشت، نکاتی را در باب نحوه گفتگو با دشمن و بیانات آیت‌الله وحید خراسانی در دیدار رئیس دفتر رئیس جمهور متذکر شده است، که در ادامه می‌خوانید:

حضرت آیت‌الله العظمی وحید خراسانی (مدظله العالی) در دیدار روز پنج شنبه با رئیس دفتر رئیس جمهور ضمن دعا برای موفقیت دولت و رئیس جمهور فرمودند:

«باید همانگونه که خداوند به حضرت موسی فرمان داد که با فرعون با زبان نرم سخن بگوید ما نیز با جهان با زبان خوش صحبت کنیم. صحبت کردن با زبان خشن و تند و با روش‌های افراطی با جهان، خدمت کردن به اسرائیل است.»

بنده از آنجا که چندین سال است در درس خارج فقه ایشان شرکت می‌کنم به خود حق می‌دهم به سبک و سیاق درس‌های خارج حوزه که عرصه گفتگوی انتقادی شاگرد و استاد است، نکات و ملاحظاتی را پیرامون این بخش از سخنان معظم له عرضه بدارم:

جمهوری اسلامی در تمام این سی و هشت سال با کل جهان اعم از کشورهای غیر متعهد و جهان اسلام و کشورهای عقب نگهداشته شده آفریقا و آسیا و آمریکای جنوبی و عموم همسایگان خود با زبانی لین و دوستانه سخن گفته و خشونت کلامی و رفتاری با آنها نداشته است. زبان خشن و تند جمهوری اسلامی منحصر به اسرائیل، آمریکا، انگلیس و در مقاطعی برخی از متحدان آنها مانند عربستان سعودی بوده است.

زبان تند جمهوری اسلامی با آمریکا و اسراییل و برخی پادوهای آنها عمدتا جنبه دفاعی و پیشگیری داشته و از باب رجزخوانی‌ای بوده است که دشمن را از فکر تجاوز و حمله به کشور که پیوسته بر طبل آن می‌کوبیده و سخن از روی میز بودن همه گزینه‌ها می‌گفته، باز دارد. به عبارت دیگر این زبان تند کاملا جنبه پیشگیری و دفاعی داشته که امری عقلایی و شرعی و منطبق با محتوای آن آیت قرانی است که:

وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ‏ صَوامِعُ‏ وَ بِیعٌ وَ صَلَواتٌ وَ مَساجِدُ یذْکَرُ فِیهَا اسْمُ اللَّهِ کَثِیراً

و اگر خدا بعضی از مردم را با بعض دیگر (با جهاد و مقاومت) دفع نمی کرد صومعه ‏ها

و کلیساها و کنیسه‌‏ها و مساجدی که نام خدا در آنها بسیار برده می‌شود، سخت ویران می‌شد (عنکبوت/۴۰)

به بیان دیگر تجربه سیاست به خصوص در دنیای مدرن که جهانخوارانی بی رحم و بی‌مروت میدان دار آنند، نشان می‌دهد که آنچه بیش از هر چیز دشمن را بر تجاوز و حمله تشجیع می‌کند و امنیت ارضی و جانی و ایمانی و فرهنگی و اقتصادی یک کشور را در معرض خطر قرار می‌دهد، اظهار عجز و ضعف و عقب نشینی از مواضع شجاعانه و انقلابی است و در مقابل آنچه آنها را به عقب نشینی و انفعال وادار می‌کند، اظهار قدرت و به کارگیری زبان با صلابت و بدون لکنت و اعداد و تجهیز خود به سلاح و قوه در برابر تهدیدات آنهاست و تنها این راهبرد است که مانع از بروز جنگ و تجاوزگری جهانخواران می‌شود.

جمهوری اسلامی در یک سال و اندی اخیر تجربه برجام و به‌کارگیری دیپلماسی بدل از ایستادگی سرسختانه با آمریکا را داشت که همگان مکر و غدر دشمن در این ماجرا و زبان درازی و طلبکاری بیشتر او را شاهدیم. برجام اگر چه از جهاتی خسارت محض بود اما از این جهت که یک بار دیگر مثبت این ادعا بود که زبان و کنش نرم در برابر دشمن او را گستاخ تر و مهاجم تر می‌کند و مدافعان دیپلماسی بدل از انقلابی گری را مجاب کرد، دستاوردی مهم برای کشور و نظام به شمار می‌رود.

سیاست و زبان تهاجمی جمهوری اسلامی در برابر آمریکا و چند کشور پادوی آن، در واقع منطبق با این رهنمود امیرالمؤمنین علیه‌السلام در برابر لشکر معاویه است که حضرت به یارانش فرمود اگر در جهاد با دشمنتان پیش دستی نکنید، متحمل شکست و زبونی خواهید شد چرا که هر قوم و مردمی اگر از دشمن خود غفلت کند و حمله پیش دستانه به آنان نداشته باشد، باید در درون خانه و کشورش با دشمن مواجه شود که البته چنین نبردی سرنوشتی جز شکست و خواری ندارد. (فَوَ اللَّهِ مَا غُزِی قَوْمٌ قَطُّ فِی عُقْرِ دَارِهِمْ‏ إِلَّا ذَلُّوا)

زبان تند جمهوری اسلامی در برابر آمریکا و اسرائیل عمل به این توصیه امیرالمؤمین علیه‌السلام است و نه از سر میل به تجاوزگری و یا حتی ماجراجویی بی حاصل و زیانبار . و نیز باید بر این مورد افزود حضور مستشاری و بعضا عملیاتی ایران در سوریه و عراق و لبنان را که همگی جنبه پیشگیری و دفاعی داشته و برای ممانعت از حضور دشمن در مرکز و اندرون وطن و ایران اسلامی است.

در هر صورت ضمن پوزش از پرگویی، برای آن مرجع عالیقدر که همواره مدافع نظام جمهوری اسلامی بوده و تضعیف آن را حرام می‌دانسته‌اند، آرزوی صحت و سلامتی و طول عمر با عزت برای خدمت به اسلام و تشیع را دارم.