سروش محلاتی به ضرورت انعکاس نظرات مراجع عالیقدر از تریبون‌های رسمی، استقلال نهاد حوزه حتی در حکومت اسلامی و پشتیبانی دولت از حوزه علمیه چون در بخش درمان طلاب تاکید کرد.
به گزارش شبکه اجتهاد، حجت‌الاسلام والمسلمین محمد سروش محلاتی استاد خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم، در ضیافت افطاری رئیس جمهور با جمعی از علما، روحانیون، گفت: بنده به عنوان طلبه‌ای که از قم آمده‌ام، سه پیشنهاد و راهکار دارم:
اول: مراجع عالیقدر، مرجع تبیین دین و تشریح شریعتند، ولی متأسفانه فضاهای رسمی و تریبون‌های رسمی، رغبتی به انعکاس نظرات آن‌ها ندارند و بسیاری از مردم نمی‌دانند که در اختلافات فکری، بزرگان حوزه چه نظری دارند، مثلاً آیت‌الله وحید خراسانی اخیراً به وزیر بهداشت فرمودند: «باید با دنیا با حسن کلام صحبت کرد و این دستور دین است، و اسلام بر این امر تاکید دارد». آیا مردم نباید بدانند که مرجعیت شیعه، درباره تعامل با دنیا، چه ادبیاتی را توصیه می‌کند و نظر دین می‌داند؟
مثال دیگر آنکه آیت‌الله صافی در ماه‌های اخیر مکرراً تاکید کرده‌اند که چهره رحمانی دین را باید عرضه کرد، یک‌بار در سال قبل به علماء پیام دادند که وظیفه شماست که چهره رحمانی دین را معرفی کنید، یک‌بار به آقای نهاوندیان فرمودند که چهره رحمانی اسلام را باید معرفی کرد و از سیاسی‌کاری و قهر و لجبازی دست برداشت، و همین‌طور در موارد مکرر بر مطرح کردن چهره رحمانی اسلام، اصرار نموده‌اند، ولی آیا مردم ما می‌دانند که مرجعیت چه می‌گوید؟ آیا ما طلبه‌ها باید مانند سال‌های قبل از انقلاب که اطلاعیه علما را از قم به شهرها می‌بردیم، امروز هم سخنان آنان را خودمان به گوش مردم برسانیم؟ هیچ اشکالی ندارد که دیگران هم از اسلام قهر و درگیری، سخن بگویند ولی آیا مراجع ما هیچ سهمی از این فضا نباید داشته باشند؟
دوم: حوزه پیوسته یک نهاد مستقل بوده است و حتی در حکومت اسلامی هم باید چنین بماند، استقلال حوزه به این است که دولت‌ها نباید در امور آن، به خصوص مسائل مرجعیت دخالت کنند، هر شخص آزاد است که برای خود مرجعی انتخاب کند و از او حمایت و ترویج کند، ولی دولت باید به نهاد مرجعیت به یک چشم نگاه کند و مرزبندی و خط‌کشی را کنار بگذارد و هیچ از آنان را نادیده نگیرد، مثلاً آقای سید یوسف مدنی تبریزی که بخشی از مردم مقلد وی بودند و آیت‌الله صافی هم از وی به عنوان «مرجع تقلید» یاد کردند، برای بیان مسائل شرعی حج، با محدودیت مواجه بود، این‌گونه محدودیت‌ها نسبت به بزرگان به خصوص کسانی که از پیشگامان نهضت بوده‌اند، چه توجیهی دارد؟
سوم: دولت می‌تواند از حوزه پشتیبانی کند و مثلاً بودجه‌ای را به درمان و بیمه طلاب اختصاص دهد و بحمدالله در این جهت تلاش می‌کند، ولی این کمک‌های مالی نباید ابزاری برای «افراد خاص» باشد. مثلاً کسی که در یک نهاد حکومتی منصبی دارد بتواند در بودجه، ردیفی را برای خود قرار دهد و آن را به قم بیاورد و صرف آقایی خودش بکند! این کار با منطق اسلام سازگار نیست.
