طرح مصلحت نظام سیاسی، پس از تشکیل نظام جمهوری اسلامی، در برخی ساحت‌ها موجب تحول فقه سیاسی شیعه شده است. نگارنده می‌کوشد نکاتی را که در بـحث تـحول فقه سیاسى شیعه برخاسته از مصلحت نقش دارد تبیین کند.
شبکه اجتهاد: مـصلحت که گاهى اوقات بـیانگر اهـداف دین در حوزه روابط سیاسى – اجتماعى است، یکى از عناصر درونى دین و فقه سیاسى است که همواره در آموزه‌هاى اسلامى داراى جایگاه و در ساحت‌هاى گـوناگون مـورد تـوجه بوده است.
طرح مصلحت نظام سیاسی، پس از تشکیل نظام جمهوری اسلامی، در برخی ساحت‌ها موجب تحول فقه سیاسی شیعه شده است.
حجت‌الاسلام والمسلمین سیدکاظم سیدباقری استادیار پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در مقاله پیش‌روی کوشیده است تا با بررسی جایگاه مصلحت در فقه سیاسی شیعه و با توجه به‌امکان فهم برخی از مصالح و مفاسد و ساحت کارآمدی و ابزاری آن برای ادارۀ جامعه و اجرای احکام و آموزه‌های دین، نقش آن‌را در دگرگونی این دانش، نشان دهد.
نویسنده این نکته را مورد تأکید قرار داده که با توجه به‌نقش مصلحت در اموری مانند گذر از نگاه محدود به‌نگرش کلان؛ بروز کارآمدی فقه سیاسی؛ کاربردی شدن احکام حکومتی و توسعۀ قلمرو مسایل فقه سیاسی؛ این اصل، توانسته است این دانش را دچار برخی تحول‌ها سازد و از آنجا که این تحول بر اساس روش اجتهاد سامان یافته، تحولی اصیل است.
