درصدد بیان چالشهای تعامل با کفار در فقه شیعی هستیم. بحث از چالشهای فقهی گاهی در مورد خود مسئله است و گاهی در مورد حل مسئله است. عرض بنده در مورد خود مسئله است و به دلیل کمبود وقت به راهکارها در این نمی‌پردازیم.
اول: طهارت کفار. اگر کافر غیر کتابی باشد نظر غالب فقها بر این است که نجس است. همچنین در مورد کافر کتابی، برخی از فقها، حکم به نجاست داده‌اند. زندگی کردن در میان این افراد بسیار دشوار خواهد بود.
دوم: هتک کافر. کافر به دو قسم حربی و غیر حربی تقسیم‌شده است. کافر حربی یعنی کسی که در ذمه مسلمانان نیست نه اینکه در جنگ با مسلمانان است. لذا کفار دیگر کشورها، بدان جهت که در ذمه مسلمانان نیستند، کافر حربی هستند. با توجه به اینکه فقها فقط هتک مؤمن را جایز نمی‌دانند، می‌توانیم به کفار فحش دهیم! بابی در وسایل الشیعه به همین عنوان وجود دارد که هتک غیر مؤمن جایز دانسته شده.
پس باوجود این‌چنین حکمی در فقه سنتی، می‌توانیم به ارمنی که روز تاسوعا مجلس می‌گیرد و اتفاقاً مادر شهید هم هست، فحش دهیم! و همه آشغال‌های خود را نزدیک خانه او بریزیم!
سوم: غیبت کافر: ادله حرمت غیبت فقط مربوط به مؤمن است.
چهارم: اذیت کردن کفار: بابی در وسایل الشیعه به همین عنوان وجود دارد بدان جهت که ادله حرمت اذیت مربوط به مؤمنان است. پس اجماع فقها بر این است که اذیت کفار مشکلی ندارد. حال تصور کنید که نسبت به ارمنی‌های ایرانی هر کاری که موجب اذیت آن‌ها شود جایز است!
پنجم: سرقت اموال کافر: در فقه سنتی سرقت از کافر جایز است. مرحوم خویی در منهاج الصالحین می‌فرماید فقط می‌باید خمس مال دزدی را داد!
ششم: استرقاق و تجاوز به کفار: با حکم به جواز این موضوع، می‌توانیم در کشوری مثل تایلند مردان همسایه هتل خود را به بردگی گرفته و زنانشان را هم به رقیت بگیریم!
همه این مسائل طرح مسئله بود و طبعاً برای آن‌ها راهکارهایی در نظر گرفته‌شده است که از پژوهشگران انتظار می‌رود بر اساس چالشهای مطرح‌شده در این نوع میزگردها، آینده‌پژوهشی خود را ترسیم نمایند.
