گفتنی است: خانواده در جمهوری اسلامی ایران مانند سایر جوامع از آسیب‌هائی رنج می‌برد که به سه آسیب کلی باز می‌گردد: این سه عبارت‌اند از «نادانی»، «ناتوانی»، و «نافرمانی» و به تعبیری جهل، عجز، و نشوز. هر یک از این آسیب‌ها خود مصادیقی دارند

برای رفع یا دفع آسیب‌های خانواده حقوق دو راه حل متمایز دارد:
۱) تسهیل طلاق در حقوق خصوصی؛
۲) طلاق‌زدائی در حقوق عمومی؛

میان راه حل حقوق عمومی و حقوق خصوصی رابطه ترتیبی وجود دارد. اگر دولت به مسئولیت‌های خود در قبال خانواده عمل نماید، از بسیاری طلاق‌ها پیشگیری می‌شود، و طلاق برای مواردی که آسیب موجود غیرقابل رفع یا رفع آن دشوار باشد تجویز می‌گردد.

سیر تحوّلات قوانین و مقررات طلاق در جمهوری اسلامی ایران، جهت گیری «تسهیل طلاق» را نشان می‌دهد. توجیه حقوقی تسهیل طلاق برای زوجه، حمایت از زن در برابر آسیب‌های «ضرر و حرج» می‌باشد. در حقیقت قانونگذار خواسته است از طریق تسهیل طلاق، زوجه را از وضعیت ضرری یا حرجی خلاص نماید. تأثیرپذیری از رویکرد «برابری حقوقی» در اسناد بین‌المللی نیز در رویکرد تسهیل طلاق بی تأثیر نبوده است.