چکیده:

تولید مثل از دیر باز یکی از آمال و خواستههای طبیعی بشر و در حقیقت نوعی کمال محسوب میشده است. امروزه پیشرفتهای نوین و روزافزون علم پزشکی سبب شده است که بسته شدن نطفه انسان به غیر از راه شناخته شدهیی طبیعی آن (آمیزش) از روش دیگری نیز امکانپذیر شود که از آن جمله میتوان به تلقیح مصنوعی اشاره کرد. در تلقیح مصنوعی بین زوجین هیچگونه اشکال حقوقی و فقهی پیش نمیآید امّا در تلقیح مصنوعی زن به وسیله نطفه شخصی غیر از شوهر مشکلات فراوانی روی میدهد. از منظر فقهی تلقیح مصنوعی موافقان و مخالفانی دارد. مخالفان این نظر، موانع شرعی در انجام این شکل از تلقیح را به خود تلقیح مرتبط نمیدانند بلکه برخی از امور مقدماتی یا مقارن تلقیح را مانع شرعی در این امر میدانند مانند نگاه کردن و یا تماس با عورت زن توسط پزشک معالج و از طرفی موافقان مساله نازایی و نداشتن فرزند را منحصر به نوعی اضطرار و حرج میدانند که زندگی آنان را در معرض از هم پاشیدن قرار میدهد. نوشته پیشروی در پی آن است تا دیدگاه هریک از موافقان و مخالفان را مورد بررسی و کنکاش قرار دهد.