ناسیه: زنی که وقت عادت ماهیانه خود را از یاد برده است.
نافله: نماز مستحبی.
نبش قبر: شکافتن قبر.
نجس: پلید، ناپاک.
نذر: ملزم نمودن کار مطلوب یا ترک کار غیر مطلوب بر خود برای خدا.
نری: آلت حیوان نر.
نصاب زکات: حد مشخصی که برای هر یک از موارد وجوب زکات در نظر گرفته شده است.
نصاب: حد مشخص – حد یا مقدر معین.
نظر به ریبه: نگاهی که موجب فتنه و فساد شود.
نفاس: خونی که پس از زایمان از رحم زن خارج می‌گردد.
نفساً ء: زنی که خون نفاس ببیند.
نکاح: ازدواج کردن – زناشویی.
نماز احتیاط: نماز بدون سوره ای که برای جبران رکعات مورد شک به جا آورده می‌شود.
نماز استسقا ء: نمازی که با کیفیت مخصوص برای طلب باران خوانده شود.
نماز آیات: دو رکعت نماز مخصوص که در مواردی نظیر زلزله و کسوف و خسوف واجب است.
نماز جماعت: نماز واجبی که دو نفر یا بیشتر به اتفاق هم بجا می‌آورند که یک نفر امام است و بقیه مأموم.
نماز جمعه: دو رکعت نماز مخصوص که در ظهر جمعه به جای نماز ظهر و به طور جماعت برگزار می‌گردد و با کمتر از ۵ نفر انجام پذیر نیست و دارای دو خطبه است.
نماز خوف: نماز روزانه انسان در حال جنگ و امثال آن که با کیفیت مخصوص و به طور مختصر به جا آورده شود.
نماز شب: هشت رکعت نماز مستحبی که به صورت ۴ دو رکعتی در ثلث آخر شب بجا آورده می‌شود.
نماز شفع: دو رکعت نماز مستحبی که پس از هشت رکعت نافله‌های شب، پیش از نماز وتر بجا آورده می‌شود.
نماز طواف: دو رکعت نماز مخصوص که در مراسم حج و عمره پس از طواف بجا آورده می‌شود.
نماز عید: دو رکعت نماز مخصوص که روز عید فطر و قربان می‌خوانند.
نماز غفیله: دو رکعت نماز مخصوص که بین نماز مغرب و عشا خوانده می‌شود.
نماز قصر (مسافر): نماز کوتاه – نمازهای چهاررکعتی که در سفر دو رکعت خوانده می‌شود.
نماز قضا: نمازی است که به جبران نمازهای فوت شده بجا آورده می‌شود.
نماز مستحب: هر نمازی که بجا آوردن آن پسندیده است ولی واجب نیست.
نماز میت: نماز مخصوصی که باید بر جنازه مسلمان خوانده شود.
نماز واجب: نمازی که بجا آوردن آن بر هر مکلفی لازم است.
نماز وحشت: دو رکعت نماز که برای شب اول قبر متوفی با آداب مخصوص خوانده می‌شود.
نماز یومیه: نماز روزانه – نماز واجب در هر شبانه روز که مجموعاً ۱۷ رکعت است.
نهی از منکر: باز داشتن دیگران از هر عملی که به حکم شارع ناپسند است.
نوافل یومیه: نمازهای مستحبی روزانه که هر شبانه روز ۳۴ رکعت و در جمعه ۳۸ رکعت است.
نیت: قصد – تصمیم انجام عمل دینی با هدف تقرب به خداوند.