شبکه اجتهاد: آیت‌الله سید محمود حسینی شاهرودی (۱۲۶۲-۱۳۵۳ش) از مراجع تقلید شیعه در قرن ۱۴ق و از شاگردان میرزای نائینی و آقاضیاء عراقی بود و به ذو الشهادتین معروف بود. ایشان نسبت به اقدامات عام المنفعه اهتمام جدی داشت، مؤسس اولین بعثه در مکه و مدینه و احیاگر سنت پیاده روی به سوی کربلا بود. مدفن او در بالاسر حرم امیرالمؤمنین(ع) قرار دارد. جمله ابنیه‌‌ای که ایشان پایه گذاشته است، مدرسه‌ی جعفریه در نجف اشرف بود.
پایگاه اطلاع‌رسانی آیت‌الله شاهرودی درباره‌ی این آموزشگاه می‌نویسد: با شکل گیری آموزشگاه‌های جدید، مکتب خانه‌های قدیم رفته رفته رو به انقراض گذاشته و تعطیل شدند. در نجف اشرف دو گونه آموزشگاه وجود داشت: یکی آموزشگاه‌های دولتی که از طرف دولت عراق همانند سایر شهرستان‌ها تأسیس شده بود. علاوه بر آن طبق معاهدات فرهنگی بین دو دولت عراق و ایران چند آموزشگاه ایرانی وجود داشت، از جمله مدرسه علوی ایرانیان واقع در نجف اشرف که آموزشگاهی بسیار بزرگ و مفصل بود و مورد توجه قرار گرفته بود، و بسیاری از اهل علم نجف به لحاظ اینکه این آموزشگاه مربوط به دولت شیعه و تعالیم آن شیعی بود فرزندانشان را در این آموزشگاه ثبت نام می‌کردند.
ولی آیت‌الله شاهرودی از آغاز تأسیس این آموزشگاه‌ها به لحاظ اینکه از سوی دولت‌های منحرف و طاغوتی تأسیس شده و فرهنگ اجانب و محبت طاغوت و طاغوتیان را به فرزندان مسلمان القاء می‌کند، همواره با بدبینی خاصی به آنها نگاه می‌کردند، لذا ایشان و بیشتر طلاب تأثیرپذیر از دید گاه ایشان، از ثبت نام فرزندانشان در آنجا امتناع نموده و فرزندانشان را به مکتبخانه‌های باقیمانده به شیوه قدیم می‌سپردند. ولی از آنجا که مبارزه منفی مسئله ای پایدار نبوده و محکوم به زوال است، پس از مدتی ایشان آموزشگاهی تأسیس کردند که از مرحله ابتدایی تا پایان متوسطه، در دو برنامه فارسی (ایرانی) و عربی (عراقی) را کاملاً پوشش داده و طی دو شیفت صبح و بعدازظهر به تعلیم و تربیت نوباوگان می‌پرداخت، و اهل علم و سایر مؤمنان متمایل به این برنامه ، فرزندان خود را در آن، ثبت نام می‌نمودند.
مدیریت داخلی و مسئولیت این آموزشگاه را بعضی از فضلا و اهل علم آگاه و عارف به مسائل اداره می‌کردند و در آغاز تأسیس، مسئولیت آن با شیخ مصطفی اشرفی، سپس با طاهری گرگانی، آنگاه با سید عبدالهادی حسینی شاهرودی و بعد از ایشان با شیخ محمد دانشجو (دانشفر) گنابادی و در مرحله آخر با شهید سید کاظم شبّر بوده که یکی پس از دیگری آن را اداره می‌کردند.
این مدرسه بعد از رحلت آیت‌الله شاهرودی توسط فرزند بزرگ ایشان آیت‌الله حاج سید محمد تا زمان هجرت اجباری به ایران به کار خود ادامه داد.
