شبکه اجتهاد: قیام عاشورا را باید محور گسترش تفکرِ سیاسیِ تشیع در جهان قرار داد. توضیح مطلب اینکه: همه می‌دانند که شعارهای امام حسین علیه‌السلام در نهضت عاشورا، شعارهای یک مذهب خاص به نام تشیع نبود، بلکه شعارهایی مبتنی بر آموزه‌های اصیل الهی و انسانی بود که هر انسان حقیقت‌جویی را شیفته و تابع نهضت حسینی می‌کند.
به دیگر سخن، کشتیِ نجات امام حسین علیه‌السلام اختصاص به پیروان یک اندیشه و مذهب خاص به نام شیعه نداشته و ندارد، همچنان که اصحاب امام حسین علیه‌السلام در روز عاشورا از یک مذهب و اندیشه خاص نبودند. حقیقت اینکه در روز عاشورا در کنار شیعیان خاص آن حضرت، وهب مسیحی را می‌بینیم و زهیر عثمانی‌مذهب را. حتی مجال برای پیوستن به عاشورائیان آن قدر واسع است که حُر در روز عاشورا می‌تواند از صف یزیدیان جدا گشته و لحظاتی پس از توبه، به کاروان شهدای دشت کربلا بپیوندد.
کسانی نیز که در مسیر مکه تا کربلا به همراهی با امام حسین علیه‌السلام دعوت شده و با عذر یا بهانه سر باز زدند، از یک مذهب و یک تفکر نبودند. بلکه فراتر از این، ممکن است شیعه باشی و در نهضت امام حسین علیه‌السلام جایگاهی نداشته باشی و حتی در مقابل آن قرار گیری!
به دیگر سخن همان‌گونه که در روز عاشورا شیعیانی از همراهی با امامشان غیبت داشتند، امروز نیز ممکن است افرادی خود را شیعه و عزادار امام حسین علیه‌السلام بدانند، ولی با آن حضرت در یک صف نباشند و حتی با سیاست‌های دشمنان امام حسین(ع) همراهی کند. از سویی دیگر در میان اهل‌سنت و غیرمسلمانان افرادی وجود دارند که الگوی سیاسی خویش را امام حسین علیه‌السلام قرار داده‌اند، و به تعبیری روشن‌تر پیرو سیاسی امام حسین(ع) هستند.
به هرحال تبلیغ تشیع سیاسی با محوریت حرکت امام حسین(ع)، بسی آسان‌تر و فراگیرتر از تشیع کلامی و فرقه‌ای است زیرا:
✔ این پیام و رسالت آن قدر واضح و روشن است که حاشیه‌ها، تعصبات مذهبی و تفاوت دیدگاه‌ها نمی‌تواند مانع فهم و پذیرش آن باشد.
✔ برای فهم و پذیرش آن نیاز به مقدمات، استدلال‌های فراوان و مراحل پیچیده علمی نیست، بلکه انتقال پیام سیاسی تشیع و عاشورا می‌تواند به راحتی صورت گیرد.
✔ این جبهه و این حرکت سیاسی، حد و مرزی خاص نمی‌شناسد و هرکجا باشی و هر عقیده‌ای که داشته باشی می‌توانی پیرو و یاری‌کننده امام حسین علیه‌السلام باشی.
