حجت‌الاسلام مرتضی جوادی آملی در دیداری با جمعی از علمای شبه قاره هند گفت: ما نظراتِ علمیِ مختلفی داریم، شما مستحضر هستید فقها در بابِ مباحث فقهی خودشان اجتهادهای گوناگونی دارند، اما این اختلافِ فتواها در مباحث فقهی هیچ مشکلی را برای مقلدین ایجاد نمی‌کند. اما وقتی بحث مسائل اجتماعی می‌کشد و ارتباطِ اجتماعی مطرح می‌شود، جامعه را متشتت و پراکنده می‌کند.
به گزارش شبکه اجتهاد، حجت‌الاسلام والمسلمین مرتضی جوادی آملی، رئیس بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء در دیداری که با جمعی از علمای شیعه شبه قاره هند در دفتر آیت‌الله جوادی آملی داشت، در بخشی از سخنان خود گفت: ما نظراتِ علمیِ مختلفی داریم، شما مستحضر هستید فقها در بابِ مباحث فقهی خودشان اجتهادهای گوناگونی دارند و براساس آن اجتهادها هم نظراتِ مختلفی را اعلام می‌کنند.
وی ادامه داد: در کتاب «منزلت عقل در هندسه معرفت دینی» آیت‌الله جوادی آملی می‌فرمایند که در مثلاً باب نماز جمعه در عصر غیب، ۵ نظر و فتوا وجود دارد، از حرمت تا وجوب، بین فقهای این اختلاف انظار و فتواها است، اما این اختلافِ فتواها در مباحث فقهی هیچ مشکلی را برای مقلدین ایجاد نمی‌کند و هر کسی به تبع مقلدِ خودش این حرکتِ علمی را دارد، آن نظرات اجتهادی و کارشناسی است و باید باشد، این تبعیتِ جامعۀ عمومی ما است و این مشکلی ایجاد نمی‌کند و فقها تا در این سطح اختلاف‌نظر دارند و این اختلاف‌نظر از بابِ اختلافِ اُمت رحمه می‌تواند اثرِ مثبت هم داشته باشد تا به تنوعِ برداشت و استنباط از منابع وحیانی برای عالمان حوزوی و فقها و مجتهدین وجود داشته باشد.
رئیس بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء افزود: اما وقتی بحث مسائل اجتماعی می‌کشد و ارتباطِ اجتماعی مطرح می‌شود و بعد هم به مسائلِ منافع افراد و اشخاص و جریان‌ها و امثال‌ذالک می‌انجامد، این سطح از اختلاف به بدنه جامعه سرایت می‌کند و جامعه را متشتت و پراکنده می‌کند. ما تجربه این نوع مسائل را در گذشته نداشتیم و فقط اختلافِ انظارِ فقهی را ملاک قرار می‌دادیم و می‌گفتیم این طبیعی است و قابل حل است و این چنان نیست که بخواهد برای کشور و مملکت مشکلی را ایجاد کند اما الان این واقعیتِ تلخی است که وجود دارد و باید آینده حوزه و آینده روحانیت، علما و مبلغین دین از این تجربه دست بیاموزند و زمینه وحدت را در سطوح مختلف، در جمع روحانیت نهادینه کند. این اتفاقاً می‌تواند یک دستاوردِ ارزشمندی از این وضعیت باشد، ما چرا بایستی یک جامعه این چنانی و یک جامعه‌ای که شیعی هستند، مثلاً در قم زندگی می‌کنند، همه در خانه‌ای که متعلق به اهل بیت(ع) است زندگی می‌کنند ولی این پراکندگی‌ها وجود دارد، اینها باید شناسایی شود و راه‌های جلوگیری و ممانعت از این اتفاقات ناصواب هم پیش‌بینی شود. میزان
