آیت‌الله هادوی تهرانی به موانع موجود در تعاملات حوزه و دانشگاه اشاره و تاکید کرد: در حال حاضر سیاست زدگی و فقدان زبان مشترک، دو چالش جدی است که میزان ارتباطات بین دو مجموعه را تحت تاثیر قرار داده است.
به گزارش شبکه اجتهاد، آیت‌الله مهدی هادوی تهرانی در همایش «وحدت حوزه و دانشگاه» که با هدف تبیین دستاوردهای مشترک حوزه و دانشگاه و و بررسی راهکارهای بهبود تعاملات دو مجموعه در تالار ابن سینا دانشگاه علوم پزشکی مشهد برگزار شد، به شکل گیری وحدت حوزه و دانشگاه از سال‌های پیش از انقلاب اسلامی اشاره کرد و گفت: در سال‌های پیش از انقلاب این وحدت وجود داشته اما عمدتا در حوزه‌های سیاسی و پس از شکل گیری انقلاب، وحدت در ساختارها و روشهای دو مجموعه نیز تا حد مطلوبی شکل گرفت اما آنگونه که باید تقویت نشد.
استاد سطح خارج حوزه علمیه قم با بیان اینکه آسیب‌هایی میتواند تهدید کننده وحدت حوزه و دانشگاه باشد گفت: مهمترین آسیب این است که ما این وحدت را به مسائل سیاسی تنزل دهیم؛ هر چند همگرایی سیاسی هم سطحی از وحدت است، اما تنزل دادن به این امر، فروکاستن از اصل وحدت بین حوزه و دانشگاه است.
هادوی تهرانی افزود: آسیب دیگری که وحدت بین حوزه و دانشگاه را تهدید می‌کند، جریاناتی است که با اصل این وحدت مخالف هستند و با این باور که ساختار حوزه یک ساختار قدیمی و مربوط به گذشته است و دانشگاه یک ساختار جدید و مربوط به آینده است چنین القاء می‌کنند که این دو مجموعه به هیچ‌وجه قابل هماهنگی، همکاری و تعامل نیستند، در حالیکه حقیقت چیزی غیر از این باور است.
وی با طرح این پرسش که کارکرد حوزه و دانشگاه در تحلیل مباحث گوناگون اقتصادی، علمی، هنری و… چه میتواند باشد؟ گفت: یکی از کارکردهای مشترک این دو مجموعه موضوع شناسی و استنباط احکام فقهی است؛ یعنی دانشگاه موضوعاتی که حوزه باید درمورد آن اظهار نظر کنند را استخراج کند و پس از مشخص شدن مبانی فقهی موضوعات از سوی حوزه، در بسترهای مختلفی همچون اجلاس‌ها، کمیته‌ها، دوره‌های آموزشی و …اطلاع رسانی شود. ارائه دانش‌های هنجاری از سوی حوزه و تبدیل آن به دانش توصیفی توسط دانشگاه از دیگر کارکردهای مشترکی است که میتواند در بین دو مجموعه اتفاق بیفتد.
هادوی تهرانی به موانع موجود در تعاملات حوزه و دانشگاه نیز اشاره و تاکید کرد: در حال حاضر سیاست زدگی و فقدان زبان مشترک، دو چالش جدی است که میزان ارتباطات بین دو مجموعه را تحت تاثیر قرار داده است.
وی ادامه داد: هر چند داشتن نگرش و بینش سیاسی مستقل در بین نخبگان حوزوی و دانشگاهی یک نقطه قوت به شمار می‌رود، اما این نگرش نباید موضع گیری‌هایی را سبب شود که در نهایت به ذبح علمی و نادیده انگاشتن حقایقی منجر شود؛ لذا هر کس با هر نگرش سیاسی، موضوع علمی را مطرح می‌کند باید صرف نظر از نگاه سیاسی او به بررسی نظرات و استدلال‌هایش پرداخت.
این استاد حوزه علمیه قم درخصوص چالش دوم نیز گفت: فقدان زبان مشترک در بین حوزه و دانشگاه سبب شده تا در بسیاری موارد آنچه را که یک پزشک با اصطلاحات پزشکی می‌گوید یک فقیه متوجه نشود و بر عکس آنچه را که یک فقیه با زبان فقه بیان می‌کند برای پزشک قابل فهم نباشد، بنابراین ضروری است که زبان مشترک در بین دو مجموعه ایجاد شود.
هادوی تهرانی همچنین با انتقاد از روشهای آموزشی، پژوهشی و تالیفی موجود در حوزه‌ها و دانشگاه‌های کشور بر لزوم ارتقای این روش‌ها تاکید کرد و گفت: به روز شدن شیوه‌ها و مباحث آموزشی و توجه به رشته‌های بین رشته‌‌ای از جمله نکاتی است که میتواند به ایجاد تغییرات مثبت در دانشگاه و حوزه‌های کشور کمک کند.
