استاد درایتی گفت: تا وقتی در فقه سنتی نتوانستیم اطلاعات موجود را به درستی بفهمیم، در موضوعات جدید نمی‌توانیم نظر بدهیم و طلاب در زمانی که فقه سنتی را به خوبی می‌خوانند باید به افق‌های جدید نیز توجه داشته باشند.
به گزارش شبکه اجتهاد، نشست علمی «فقه کاربردی» با حضور حجت‌الاسلام والمسلمین حمید درایتی استاد سطح عالی حوزه علمیه مشهد پنج‌شنبه گذشته در مدرسه علمیه عالی نواب برگزار شد. در ابتدای این نشست علمی و در راستای موضوع «فقه کاربردی» مباحثی توسط حجت‌الاسلام محسن پیمان، دانش آموخته مدرسه علمیه عالی نواب و دانشجوی دکتری دانشگاه فردوسی مشهد، در ضمن ۹ فعالیت ارائه گردید که عناوین آنها عبارتند از: (معادل سازی اصطلاحات فقهی به واژگان معاصر، ذکر مثال‌های کاربردی برای موضوعات فقهی، ذکر مواد قانونی مرتبط با مبحث فقهی، قانون نویسی، تبدیل مبحث فقهی به مسأله و پرونده قضائی، تبیین ارتباط فقه با سایر علوم، نگاه انتقادی به مباحث و ارتقاء سطح مباحث از جزئی نگری به سطح کلان و بنکداری.) که پاورپوینت این ۹ فعالیت مذکور به پیوست گزارش ضمیمه شده است.
در ادامه این نشست علمی حجت‌الاسلام درایتی بعد از تأئید مطالب ارائه شده، اظهار کرد: دانش فقه ذاتا کاربردی است و ناظر به رفتار مکلفین است و حتی شامل فکر مکلفین هم می‌شود و از همین روست که خداوند در آیه شریفه می‌فرمایند: «إنّ بعضَ الظن إثم» و هر آنچه به صورت اختیار از مکلف سر می‌زند در حوزه فقه می‌گنجد.
وی به چند تعریف از فقه کاربردی اشاره کرد و گفت: فقه کاربردی گاهی مراد موضوعاتی است که مورد ابتلاء است و الآن در فقه بحث نمی‌شود؛ دوم: فقه کاربردی یعنی اهتمام به مباحثی که مورد ابتلاء است و ممکن است در فقه کلاسیک جائی نداشته باشد مانند بیمه که در اینصورت فقه کاربردی تر می‌شود.
درایتی در ادامه بیان داشت: در دو لایه نسبت به فقه کاربردی می‌توان سخن گفت: آموزشی و پژوهشی؛ و در سطح آموزشی برخی قائلند عناوین، باید مستحدثه باشد که در این صورت دو تأمل کلی وجود دارد: اول: آموزش همیشه باید عقبه پژوهشی داشته باشد. دوم: در مباحثی که متون آموزشی و پژوهشی داریم جنبه مهارت ورزی طلاب برای فراگیری مسأله و تحلیل و نتیجه گیری بسیار بهتر است.
استاد خارج فقه و اصول حوزه علمیه مشهد ابراز کرد: مهمترین مشکل حوزه این است که برنامه پژوهشی ندارد و آموزش منهای پژوهش بدون تحول است. در حوزه پژوهش باید به سراغ مسائل مستحدثه رفت و این مسأله باید از دغدغه شخصی به دغدغه عمومی تبدیل شود. توصیه من این است اگر کسی می‌خواهد در مسائل نوظهور فعالیت کند به صورت تخصصی در یک ساحت و آن هم به حسب علاقه باشد.
استاد درایتی در پایان خاطرنشان ساخت: تا وقتی در فقه سنتی نتوانستیم اطلاعات موجود را به درستی بفهمیم، در موضوعات جدید نمی‌توانیم نظر بدهیم و طلاب در زمانی که فقه سنتی را به خوبی می‌خوانند باید به افق‌های جدید نیز توجه داشته باشند. فرمایشات جناب آقای پیمان مباحث خوبی است و ناظر به اساتید می‌باشد و مهم تر این است که در تدریس باید روش ارائه شود و طلبه‌ای که لمعه و فقه می‌خواند مهارت استنباط یاد نمی‌گیرد، بلکه مسأله فقهی می‌آموزد و این خلأ آموزشی محسوسی است.
لازم به ذکر است نشست علمی «فقه کاربردی» به همت واحد پژوهش مدرسه علمیه عالی نواب با حضور اساتید، اساتید ناظر و طلاب برگزار گردید. علاقه‌مندان می‌توانند برای دریافت پاورپوینت‌های جلسه اینجا کلیک کنید.
